Pozornie, budowa balonu nie uległa zmianie od ponad 300 lat. Kosze wyplatane są z wikliny lub rattanu, a wykończenia wykonane są ze skóry. Nie wynaleziono doskonalszego materiału, który byłby równie trwały, lekki, estetyczny i łatwy w naprawie i konserwacji.

Jeżeli chodzi o paliwo i powłokę to tu zaszły rewolucyjne zmiany. Pierwsze balony gazowe napełniane były wodorem, potem ze względu na jego łatwopalność zastąpiono go helem. Dziś balony gazowe to rzadkość ze względu na bardzo drogi hel. Paliwem balonów na ogrzane powietrze jest ogólnodostępny propan-butan. W koszu znajdują się butle, spełniające najwyższe normy bezpieczeństwa, o pojemności od 40 do 80 litrów. Palniki podgrzewające powietrze wykonane są z odpornej na temperatury stali szlachetnej.

Powłoka wykonana jest z bardzo trwałych i niepalnych tkanin poliestrowych lub poliamidowych, impregnowanych niepalnym środkiem. Można oczywiście z powodu nieuwagi, np. podczas napełniania balonu, wytopić płomieniem niewielką dziurę w dolnej części powłoki. Nie jest to wprawdzie groźne zdarzenie ale wymaga pracochłonnej naprawy. Dlatego powłoki balonów w dolnej części, najczęściej narażonej na bezpośredni kontakt z płomieniem, wykonane są ze specjalnej tkaniny o nazwie NOMEX. Wytrzymuje ona temperaturę nawet do 1300°C!

Trzeba jednak pamiętać, że delikatny materiał zużywa się i po ok. 300 godzinach lotów powłokę balonu należy wymienić na nową. Dla utrzymania sprzętu w dobrym stanie powinno się przechowywać go w garażu lub w specjalnej baloniarni w aeroklubie. Do przewożenia na miejsce startu służy przyczepa samochodowa.